WSPOMNIENIE. Jutro (26 marca) na cmentarzu przy kościele św. Jana Chrzciciela (Zabrze–Biskupice, ul. Bytomska 37) spocznie major Czesław Blicharski, lotnik 300. Dywizjonu Bombowego Polskich Sił Zbrojnych w Anglii. Na wieczną wartę odszedł w ubiegłą sobotę (21 marca) w wieku 97 lat. Był ostatnim żyjącym Polakiem, uczestnikiem bombardowań Drezna podczas II wojny światowej. Uroczystości pogrzebowe rozpocznie msza żałobna o godzinie 12.

Major Blicharski urodził się w Tarnopolu (na dawnych polskich Kresach Wschodnich) 5 lipca 1918 roku. Podjęte w 1936 roku studia na wydziale prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie przerwała trzy lata później niemiecko-radziecka napaść na Polskę. Blicharskiego, który był wówczas działaczem organizacji narodowych w 1940 roku aresztowało sowieckie NKWD. Po szybkim procesie, bez szans na obronę, został zesłany do łagru koło Archangielska, a następnie do Workuty. Zwolniony na mocy układu Sikorski-Majski, trafił w szeregi polskich lotników, stacjonujących w Wielkiej Brytanii.

Po wojnie, jak większość kolegów, w obawie przed represjami komunistów, został na Zachodzie. Osiadł w Ameryce Południowej. Do kraju wrócił po odwilży w 1956 roku. Zamieszkał się w Zabrzu. Z powodu swych przekonań i „nieprawomyślnego” życiorysu, nigdy nie zrobił jednak większej kariery.

Pod koniec lat 70., po przejściu na emeryturę, zajął się spisywaniem historii Tarnopola i Kresów Wschodnich, w czym pomagała mu żona Kazimiera. Stworzone wspólnie Archiwum Tarnopolskie przekazali Bibliotece Jagiellońskiej. W uznaniu zasług Blicharskiego dla upamiętniania na kartach najnowszej historii Polski Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu tytuł Kustosza Pamięci Narodowej.

Wśród licznych odznaczeń „zabrzański” lotnik szczególnie cenił sobie krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski. - Zawsze był niepokorny. Gdy po zmianie ustroju zaproponowano mu wystąpienie o rehabilitację, strasznie się zdenerwował – mówi również osiadły w Zabrzu jego przyjaciel, Jan Skwarczyński, również prześladowany za służbę w Armii Krajowej i zesłany do łagru. – Uważał, że rehabilitacja powinna nastąpić na mocy ustawy