TEATR. Nieskończona historia to sztuka prowokująca. Do rozmów, sporów (nawet kłótni), przemyśleń, czasem do śmiechu. Wzbudza lęk, oburzenie, chwilami wywołuje wspomnienia. Zmusza do nieustannej gonitwy za tekstem i trudnych rozważań. Jest spektaklem trudnym zarówno dla odbiorcy, jak i zespołu aktorskiego, któremu mimo niedociągnięć i potknięć (zapewne tylko na premierze) należą się wielkie brawa.

Rzecz dzieje się jednego przedpołudnia w kamienicy bądź bloku (miejsce jest niesprecyzowane). Akcja to właściwie luźne etiudy ukazujące codzienność lokatorów powiązaną słowem narratora i chóru. Śmieszne opisy zakupów, porannych rytuałów, słuchania radia, pisania przez dziewczę pamiętnika, wyjścia do pracy, kościoła... Wszystko toczy się jakby nigdy nic, póki nie umiera jedna z sąsiadek.

Sztuka odbija w krzywym zwierciadle i przejaskrawia dosłownie wszystko i wszystkich: miłość, przyjaźń, pracę, seks, księdza, rozmodloną babcię w chustce. Są w sztuce chwile wzruszające i zapierające dech w piersiach, doskonale przemyślane oraz zagrane. Są pełne napięcia sceny, nawet majstersztyki aktorskie nagradzane przez publiczność brawami w trakcie spektaklu, jak np. długa „reklama” zakładu pogrzebowego odegrana przez Renatę Spinek. Genialne kolejne mini monodramaty wstrząsają widzami, nawet wywołują lęk, ale także i śmiech. Ta różnorodność sprawia, że bardzo skrajne są także reakcje publiczności (pełny tekst recenzji w świątecznym wydaniu Głosu). 

Nieskończoną historię (premiera odbyła się 1 kwietnia) wyreżyserowała w Zabrzu Ula Kijak z Teatru im. Jaracza w Olsztynie. Autorem tekstu (nagrodzonego trzy lata temu w krajowym konkursie dramaturgicznym Metafory Rzeczywistości) jest Artur Pałyga, felietonista, dziennikarz, poeta, twórca m.in. słynnej ubiegłorocznej sztuki Bitwa o Nangar Khel.. Grają: Anna Konieczna, Danuta Lewandowska, Joanna Romaniak, Renata Spinek, Dagmara Ziaja, Grzegorz Cinkowski, Andrzej Kroczyński, Marian Wiśniewski i Mariusz Wojtas. Do obejrzenia ponownie 14 i 15 kwietnia.