MEDYCYNA. Rozmowa z Jackiem Grociskim, lekarzem oddziału chirurgii urazowo-ortopedycznej Szpitala Miejskiego w Zabrzu.

- Atroskopia – cóż to takiego?

- Artroskopia (diagnostyczna) to forma endoskopowego (wziernikowego) badania wnętrza stawów. Wykonywana jest przyrządem optycznym o grubości około 5 milimetrów, zaopatrzonym w tor wizyjny z monitorami. Badający wprowadza optykę artroskopu do badanego stawu poprzez cięcie długości około 6-7 mm. Po wypełnieniu przestrzeni stawu płynami (sól fizjologiczna, roztwór glukozy) i podświetleniu go halogenowym światłem, można ocenić stan poszczególnych struktur badanego stawu lub też - po wprowadzeniu osobnym otworem odpowiednio zaprojektowanego narzędzi grubości 4-5 mm - naciągnąć, podnieść, dotknąć lub w inny sposób zbadać podejrzane o zmiany patologiczne struktury. Z chwilą zdiagnozowania stawu możliwe jest dalsze postępowanie operacyjne (artroskopia operacyjna) - usunięcie ciał wolnych, fragmentów uszkodzonych elementów stawu, rozerwanych elementów więzadeł lub też ich zszycie bądź zrekonstruowanie, a także pobranie materiału do badania mikrobiologicznego i histopatologicznego.

- Czy takie czynności są ryzykowne dla pacjenta?

- Minimalna rozległość zabiegu czyni go bezpieczniejszym (minimalna ilość powikłań), wygodniejszym (krótki okres rehabilitacji, krótki pobyt w szpitalu) dla pacjenta niż tradycyjne zabiegi. Po wszystkim mniejsze są też blizny, co nie jest bez znaczenia, zwłaszcza dla kobiet. Na świecie artroskopię stosuje się już teraz w chirurgii stawów kolanowych, biodrowych, skokowych barków, stawów łokciowych i stawów nadgarstka, a także innych zamkniętych przestrzeni narządu ruchu. 

- W Zabrzu od dawna wykonuje się takie zabiegi?

- W naszym szpitalu artroskopie wykonujemy od połowy lat 80-tych, ze szczególnym uwzględnieniem stawów kolanowych, ale także barków i stawów skokowych. Szczególnie dumni jesteśmy z artroskopowej metody rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego kolana wykonywanej wedługg techniki dr Gernota Felmeta z kliniki w Villingen-Schweningen w Niemczech, w której asystenci naszego oddziału uczyli się u autora metody. Zabieg ten, w porównaniu z licznymi procedurami stosowanymi w przypadku uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego, nie wymaga jakichkolwiek implantów i wykonywany jest jedynie w oparciu o biologiczny własny materiał chorego (bloki kostne). Do tej pory w ciągu 5 lat wykonaliśmy z bardzo dobrym efektem końcowym około 450 takich operacji. Doskonalimy się także w chirurgii artroskopowej stawu barkowego (szczególnie w odniesieniu do zespołu ciasnoty podbarkowej), do tej pory wykonywanej z dość dużego nieestetycznego cięcia na przedniej powierzchni stawu barkowego. Przygotowujemy się również do wdrożenia artroskopii stawu biodrowego. (rk)