TRZY NA CZY. KS. PIOTR SZCZYGIELSKI (32 lata) - zabrzanin, pochodzi z Rokitnicy. Skończył liceum zawodowe przy ul. Traugutta, studia teologiczne na Uniwersytecie Opolskim, studia w Instytucie Prawa Kanonicznego w Krakowie. Obecnie jest wikariuszem w parafii Św. Krzyża w Zabrzu, obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Gliwicach, doktorantem na Wydziale Teologicznym Papieskiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie. Jest katechetą w zabrzańskich szkołach: w SP nr 1 i w ZS nr 3.

- Czy obchodzenie Wszystkich Świętych ma według księdza głębsze znaczenie niż tylko zapalenie zniczy na grobach naszych bliskich i wspominania ich?

- Oczywiście, że tak. Przede wszystkim 1 listopada w jednej, radosnej uroczystości wspominamy wszystkich tych, którzy są już u Boga, którzy poprzez swoje święte życie otrzymali nagrodę Nieba. Zaliczamy do nich błogosławionych i świętych wyniesionych na ołtarze przez Kościół. Ale także i tych, którzy są w ich gronie poprzez swoje święte życie (może nawet nasi rodzice, dziadkowie), a oficjalnie przez Kościół takowymi nie zostali ogłoszeni. W tę szczególną uroczystość możemy prosić świętych o wstawiennictwo oraz - patrząc na ich życie - brać po prostu z nich przykład. Z kolei 2 listopada wspominamy wszystkich wiernych zmarłych, to tzw. Dzień Zaduszny. I dopiero w tym dniu w sposób szczególny dotykać powinniśmy pamięcią naszych zmarłych. Do pięknego zwyczaju zapalania zniczy, kwiatów, trzeba nam dołączyć pamięć w modlitwie, w ofierze mszy świętej.

- Czy tajemnica Kościoła mówiąca o „świętych obcowaniu” oznacza, że dusze zmarłych mogą się z nami kontaktować i są wokół nas?

- Pytanie bardzo mocno dotyka Roku Wiary, który przeżywamy obecnie w Kościele – Wierzę w świętych obcowanie. Dusze zmarłych są u Boga. To Jemu są całkowicie poddane, podporządkowane. To Bóg decyduje o ich szczególnym posłannictwie wobec żyjących, o ile w ogóle takowe ma jakąś rację. Przecież nawet aniołowie mają misję od Boga do spełnienia na ziemi (przykład zwiastowania Maryi, że urodzi Syna Bożego). W związku z tym dusze nie kontaktują się z nami. Nie „fruwają” wokół nas. One są, ale gdzie? – to właśnie jest tajemnicą wiary w świętych obcowanie. Nie da się ich obecności wskazać, obliczyć odległości, określić konkretnego miejsca. Takimi miarami możemy określić nas żyjących, a nie tych, którzy odeszli. My możemy tylko duchowo łączyć się ze zbawionymi i duszami w czyśćcu cierpiącymi. I przez to oni duchowo są „blisko” nas w tajemnicy świętych obcowania, dzięki miłości, która żyje w nas dalej – nawet poza grób.

- Czy coraz popularniejsze także w naszym kraju zabawy w duchy w tzw. halloween są tylko niegroźnymi żartami?

- Na pozór wielu tak odbiera ową zabawę w halloween, szczególnie bezmyślnie organizowaną w wielu szkołach, jako żarty i psoty. Jednak warto zapytać się, czy gdybyśmy stanęli wobec takich duchów, wampirów, diabłów to czy byłoby nam do śmiechu? Poprzez taką zabawę otwieramy furtkę w swoim życiu dla tego, który naprawdę istnieje, dla szatana. Zostać zniewolonym przez zło, opętanym przez szatana może nie być trudno, gdy będziemy pod przykrywką zabaw dotykali świata zła pozbawionego dobrych wartości. Moją propozycją dla szkół, przedszkoli i nie tylko jest zorganizowanie - zamiast halloween - Balu Wszystkich Świętych. Oprócz radości, zabawy możemy wówczas „przemycić” wiele wartościowych tematów, przykładów z życia świętych! A jakim przykładem, wskazówką do życia z hallowen może być wampir i diabeł?