TRZY NA CZY. KONRAD WÓJCIK jest uczniem ostatniej klasy III Liceum Ogólnokształcącego w Zabrzu. Będzie reprezentował nasze miasto w wojewódzkich eliminacjach Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w Katowicach (27 kwietnia). Ma duże szanse, by przejść do finału (rok temu zajął na nich wraz z Michałem Lazarem drugie miejsce). Wcześniej zdobył w Zabrzu Grand Prix na festiwalu im. Kroczka oraz wygrał konkurs poezji Miłosza, a także konkurs Kwiaty na kamieniach w Bytomiu. Jego siostra Aleksandra studiuje w Warszawie dziennikarstwo. On także chciałby „wylądować” w stolicy, ale o około 20 miejsc w szkole aktorskiej ubiega się... pół tysiąca osób.

- Czy trudno jest śpiewać poezję?

- Ja lubię śpiewać poezję, więc trudno mi ocenić czy „to trudno”. Zapewne miałbym kłopot z wyjściem na estradę, by ładnie wyglądać i pląsać o niczym. Jeśli natomiast interpretuję z głową dobry tekst, to jest to przyjemność, a nie trudność. Występuję na estradzie od dwunastu lat i nigdy nie miałem tremy, a jedynie czasem ogarniają mnie mobilizujące emocje. Teraz wykonuję repertuar m.in. takich mistrzów jak Bajor, Młynarski, Grechuta czy Kofta, ale nie naśladuję ich. Śpiewam po swojemu. Więc to chyba jednak nie takie trudne...

- Czy sam pracujesz nad piosenkami i dobierasz program?

- Teraz akurat występuję w trio ze skrzypaczką Karoliną Gilewską i gitarzystą Michałem Lazarem i to właśnie muzycy, podpowiadają mi sposoby interpretacji czy nawet dobór repertuaru. Kiedyś wielką pomocą służyła mi Katarzyna Kupiec z Venos Studio, od niedawna chodzę na lekcję aktorstwa do Artura Święsa. Sam nie dałbym rady, na każdym etapie rozwoju muszą pomagać fachowcy, albo przynajmniej dyskretnie wspierać swym doświadczeniem. Konieczna jest oczywiście także samodzielność i wybór własnej drogi. Bez tego nie ma twórczej radości.

- Czy oprócz śpiewania masz jeszcze jakieś artystyczne zamiłowanie?

- Bardzo chciałbym zostać aktorem i wybieram się na takie studia. Zajmuje mnie zatem wszystko, co jest związane z tym zawodem. Lubię także historię, interesują mnie zabytki i architektura. Niestety nie mam za grosz uzdolnień plastycznych, ale poczucie estetyki jakieś tam we mnie tkwi. Wiele satysfakcji daje mi nawet spacer ulicami Zabrza – można się podczas niego doszukać wiele inspirujących i ciekawych detali starych kamienic i obiektów związanych z przemysłem.

^{fot. Paweł Franzke}