TRZY NA CZY.  IRENEUSZ DOROŻAŃSKI (37 lat) jest fotoreporterem. Dwa tygodnie temu zdobył I nagrodę w prestiżowym konkursie Śląska Fotografia Prasowa za cykl Kolęda, ilustrujący tradycyjne wizyty zabrzańskich księży w domach parafian. Kilkanaście dni wcześniej zajął pierwsze miejsce w kategorii sport-zdjęcie pojedyncze w ogólnopolskim konkursie BZWBK Press Photo. Od urodzenia zabrzanin. Uznanie zdobył pracując w Dzienniku Zachodnim, od 2003 roku jest fotoreporterem agencyjnym. Równocześnie jest studentem Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. 

Czy po ostatnich sukcesach teraz masz w planach wygranie także Grand Press Photo, czyli najważniejszego krajowego konkursu fotograficznego?!

Nie robię zdjęć dla konkursów i nagród. Wszystkie dotychczas zdobyte wyróżnienia są po prostu miłym akcentem, dodatkiem do całej, żmudnej pracy. Znakiem, że ktoś docenia moje zdjęcia.

Czy ciągłe fotografowanie nie potrafi się znudzić?

Mnie wciąż fascynuje. Najciekawsze w pracy z aparatem jest odkrywanie świata na nowo przez wizjer. Poznaję też wciąż nowych ludzi, m.in. tych, których fotografuję, a z którymi muszę wejść w interakcję. Zresztą co tu dużo mówić: praca z aparatem to nie zajęcie, które kończy się o określonej godzinie. Zawodowa fotografia reporterska jest stylem życia, wymaga myślenia obrazem. Człowiek jest w ciągłej gotowości, by chwycić torbę ze sprzętem i ruszyć ku nowemu.

Czy jesteś w stanie wytypować swoje najlepsze zdjęcie?

W żadnym wypadku. Zrobiłem kilka, które spodobały się mnie i innym. Wyjątkowo wspominam wszystkie cykle o Śląsku. Uważam jednak, że ciągle się zmieniamy, więc również moje zdjęcia z roku na rok są nieco inne. Cieszę się jednak, że udało mi się wypracować pewien styl, który już przez niektórych jest rozpoznawany. To mobilizuje do dalszej pracy.