TRZY NA CZY. ANNA KOCYBA (53 lata) – do Związku Harcerstwa Polskiego wstąpiła jeszcze w latach 70-tych. Od początku aż do teraz była związana z zabrzańskim hufcem, choć gdy jej dzieci były mniejsze, nieco mniej angażowała się w jego życie. Teraz działa w regionalnym stowarzyszeniu Czuwaj, które zrzesza doświadczonych instruktorów i dzieli się swoją wiedzą z młodszymi pokoleniami. Na co dzień jest nauczycielem języka polskiego w Zespole Szkół Katolickich, a także mamą i babcią.

- Czy współcześni harcerze różnią się bardzo od tych z czasów pani początków w tej organizacji? 

- Oczywiście! Dziś dzieci mają o wiele większe możliwości rozwoju. Pojawiło się sporo różnorodnych form spędzania wolnego czasu – i to zarówno w wakacje (obozy sportowe czy językowe), ale i w trakcie roku szkolnego (zajęcia dodatkowe). Kiedyś tylko harcerstwo poszerzało horyzonty, bo... nie miało aż takiej konkurencji. Wszystko jednak opiera się na rodzicach, którzy często wpływają na dzieci. A te można podzielić na dwie grupy: zaniedbane i – mówiąc wprost - przepełnione obowiązkami. Często jednak to właśnie opiekunowie dzieci stwierdzają, że to właśnie w harcerstwie ich pociechy nauczą się samodzielności, działania w grupie, prawdziwej przyjaźni i posyłają je na zbiórki czy obozy.

- Czy trudno więc doświadczonemu harcerzowi znaleźć wspólny język z nowym pokoleniu?

- Jestem w tej dobrej sytuacji, że pracuję jako nauczyciel, mam więc do czynienia z młodymi na co dzień. Współcześni skauci, ale i młodzi „cywile”, żyją w oderwaniu od rzeczywistości, wolą świat wirtualny, szklany ekran. Również z tego powodu są o wiele mniej samodzielni, nie ufają sobie i swoim umiejętnościom. Dlatego tak ważne jest, aby do harcerstwa wstąpić jak w najmłodszym wieku. Dzieci nie boją się tak pracy na własny rachunek, nocowania pod namiotem. Mimo tego wszystkiego prawdziwy harcerz w wieku lat 70 czy 7 jest jednak podobny. Ważne dla niego jest prawo harcerskie czy po prostu honor.

- Czy jednak w przypadku tych różnić można zmotywować młodych do wstępowania w szeregi ZHP?

(PEŁNĄ TREŚĆ ROZMOWY ZAMIEŚCILIŚMY W GŁOSIE nr 30 / 2014. DO ZAKUPU ZAPRASZAMY DO REDAKCJI)