REPORTAŻ. (...)Pogoda tego dnia była wymarzona. Lejący się z nieba żar łagodził wiatr od jeziora. Dziewięcioro neokatechumenów, odzianych w białe szaty - podobnie jak chór, śpiewający radosne pieśni (niektóre dobrze znane ze spotkań oazowych) zabezpieczały dodatkowo płócienne daszki, rozlokowane pod rosnącymi nad brzegiem stawu starymi wierzbami. Wokół plaży zgromadził się tłum, który – sądząc po rejestracjach zaparkowanych nieopodal pojazdów – zjechał nie tylko z całego województwa, ale i z najodleglejszych zakątków Polski.

(...)
W podniosły i radosny nastrój wprowadzili obecnych chór i soliści, po czym nastąpiło głośne, indywidualne wyznanie wiary. Z panującego zgiełku bez trudu udało się jednak wyłowić słowa stojącego tuż obok brata Ryszarda (obecnie pastora) z Żor, który niemal krzyczał w niezrozumiałym i nie podobnym do innych współczesnych języku. Mężczyzna w średnim wieku wyglądał, jakby wpadł w trans.
Później, składając świadectwo swej wiary wyznał obecnym, że nie zawsze był żarliwym wyznawcą Chrystusa, a jego nawrócenie dokonało się w… zakładzie karnym, do którego trafił po przestępstwie, popełnionym w warunkach wielokrotnej recydywy (...)

Nasze obawy o zdrowie starszej pani po tej niezwykłej kąpieli (w ubraniu) na wolnym powietrzu okazały się płonne. Po wyjściu z wody, gdy na chrzczonych spadały już pierwsze krople chłodnego deszczu, okryta kocem staruszka bynajmniej nie czuła chłodu. Jej córka tłumaczy to ogromem emocji, towarzyszących temu wydarzeniu, które tak rozgrzewają osoby przyjmujące chrzest, że nie czują chłodu, ani zmęczenia, ani nawet bólu, jeśli bosą stopą nastąpią niechcący po drodze na coś ostrego. Tak jak to przytrafiło się mojej rozmówczyni, która głębokie rozcięcie na stopie zauważyła dopiero zakładając buty… 

Pełny tekst w drukowanej wersji tygodnika dostępnej w sprzedaży